จากการจากไปของพระเอกดัง อ๋อม อรรคพันธ์ ซึ่งเสียชีวิตแล้วในวัย 39 ปี หลังจากรักษาอาการป่วยโรคมะเร็งงกล้ามเนื้อหัวใจตลอดระยะเวลากว่า 2 ปี ก็ได้มีเพื่อนๆในวงการไปร่วมฟังพิธีสวดกันจำนวนมาก และคนในวงการเยอะมาก และเพื่อนรักของอ๋อมอีกคน คือ พอร์ช ศรัณย์ ศิริลักษณ์ ที่เคยร่วมงานละครด้วยกัน และสนิทสนมกันเป็นการส่วนตัวมานาน

ล่าสุด ทางพอร์ช ได้เดินทางมาร่วมพิธีสวดพระอภิธรรม นักข่าวจึงให้เจ้าตัวเปิดใจถึงความรักความผูกพันที่มีต่อพี่ชายที่ชื่ออ๋อมว่าเป็นยังไงบ้าง

วันนี้มาลาอ๋อมเป็นไงบ้าง?

โห ช็อกมากๆ เพราะว่าล่าสุดเพิ่งคุยกันไม่นาน ยังโทร.ไปแซวว่ายังไม่ได้เจอหลานเลยนะ ว่าจะพาไปหา เขาบอกว่าเฮ้ย เดี๋ยวไปเอง เดี๋ยวเขาดีขึ้นแล้ว ตอนรู้ข่าวก็ตกใจ

รู้ว่าอ๋อมป่วยตั้งแต่ตอนไหน?

รู้ว่าป่วยตั้งแต่แรกแล้ว แต่พี่อ๋อมเขาเป็นคนเข้มแข็งมาก เขาสู้ด้วยตัวเอง แล้วไม่ค่อยบอกเพื่อนด้วย เขาคงไม่อยากให้เพื่อนเป็นห่วง แต่เราก็รับรู้มาตลอด ยังคุยอยู่ ยังโทร.ไปแซวตลอด ว่าดีขึ้นแล้วมาหาหลานบ้างดิ พูดหลายครั้ง

น้ำเสียงเขาปกติไหมตอนคุยกัน?

ไม่ได้ปกติ แต่คุยกันปกติ ก็ถามว่าพี่เป็นไง ดีขึ้นแล้ว เขาก็บอกว่าดีขึ้นแล้ว แค่เบื่อๆ

หลายคนบอกว่าเขาเครียด?

ไม่รู้สิ แต่เขาเป็นคนแคร์คนอื่นมากๆ บางทีเขาเป็นอะไร เขาไม่ค่อยบอกเพื่อน แต่เราก็รับรู้นะ เราก็ไม่ได้อยากจะถามมาก

ตอนที่ได้ร่วมงานกันเป็นยังไงบ้าง?

โห...กับพี่อ๋อมผมซี้กันมากๆ อยู่แล้ว ในกลุ่มเพื่อนๆ ทุกคนจะรู้ว่าพอร์ชกับพี่อ๋อมบางทีก็ชอบทะเลาะกัน ดีกัน รักกัน คือชอบแซวกัดกัน เวลาอยู่กับผม พี่อ๋อมเฮฮาตลอด

ภาพจำอ๋อมสำหรับเราเป็นยังไง?

พี่อ๋อมชอบถามผมว่ามึงรักกูเปล่าวะ เขาถามบ่อยมาก ถามทุกครั้งที่เราอยู่ด้วยกัน หรือไปเที่ยว ไปดื่มด้วยกัน

สถานการณ์มันเป็นยังไง ทำไมเขาถึงชอบถามคำนี้?

ไม่ได้มีสถานการณ์อะไรเลย เป็นฟีลเหมือนเรานั่งแฮงก์เอาต์กัน แล้วเขาก็ชอบถามว่ามึงรักกูเปล่าวะพอร์ช พี่อ๋อมชอบถามผม ชอบถามเพื่อนๆ ทุกคน

แสดงว่าเป็นคนเก็บความรู้สึกและแคร์ความรู้สึกคนรอบข้างมากๆ?

ถูกต้อง พี่อ๋อมเขาเป็นคนแคร์ความรู้สึกคนอื่นมากๆ บางทีมีเรื่องแบบนี้เขาก็ไม่อยากบอกใคร ทำให้คนอื่นเครียด ผมคิดว่าอย่างนั้น ทุกครั้งที่เขาถามผมว่า มึงรักกูเปล่าวะ ผมก็บอกเขาทุกครั้งที่เจอกันว่า เฮ้ย ผมรักพี่เว้ย ที่เขาถามแรกๆ เขาไม่ได้คิดว่าเป็นลาง เพราะว่าโดยปกติ กับผมเขาจะถามผมตลอดทุกครั้งที่เจอ เวลาเราแฮงก์เอาต์กัน แล้วถึงจุดที่มันเต็มที่ บางทีเขาก็จะแบบ เฮ้ย มึงรักกูเปล่าวะ เราก็บอกรักพี่ ผมพูดกับเขาตลอดว่า พี่ถามผมบ่อยมาก ถามทุกครั้งที่เจอ

เหมือนเราก็พยายามฮึบ แล้ววันนี้เราคุยอะไรกับพี่เขา?

ผมพูดอะไรไม่ออกเลย แค่บอกเขาว่า มาหาแล้วนะ ก็ยังย้ำว่ากูรักมึงนะพี่เหมือนเดิม ผมจะบอกเขาอย่างนี้ตลอด ผมคิดว่ามันเร็วเกินไปมากๆ เพราะว่าผมเพิ่งคุยกับเขาว่าให้มาหาหลาน ตอนที่เขาเริ่มดีขึ้น แล้วออกไปหาเพื่อนๆ ผมก็ยังโทร.ไปแซวเขาตลอดว่า ไม่มาหาหลานเลยนะ ออกไปเที่ยวแต่ไม่มาหาหลานเลย ถ้าไม่มีเวลาเดี๋ยวผมขับรถไปหาก็ได้ เขาก็บอกเฮ้ย โอเคแล้ว เดี๋ยวนัดเจอกัน รอกูดีขึ้นอีกนิดหนึ่ง เดี๋ยวไปหาที่บ้าน ถามว่าเขามีแซวเรื่องลูกเรามั้ย ไม่ได้แซวอะไร เพราะตอนที่รู้ว่าป่วย ไม่ได้คุยอะไรขนาดนั้น บางทีผมไม่ได้อยากจะรบกวน”

เขาเป็นห่วงอะไรไหม?

ตอนที่คุยกันล่าสุด คือพี่อ๋อมจะบอกตลอดว่า อยากเจอหลาน เดี๋ยวรอหายก่อนนะ มาเจอกัน ก็ยังไม่ได้เจอหลานเลย ผมเลยรู้สึกเสียใจตอนรู้ข่าว ตอนนั้นอยู่จันทบุรี กำลังพาลูกเที่ยวอยู่ พอรู้ข่าวก็กลับมาเลย

มีอะไรอยากบอกไหม?

ก็ไม่อยากพูดอะไรเยอะเนอะ แต่อยากจะบอกว่าทุกครั้งที่พี่ถามผมว่า ผมรักพี่หรือเปล่า คือผมรักพี่เหมือนเดิมตลอด ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไร ยังไงก็ไม่ต้องห่วงทางนี้ มีเพื่อนๆ อยู่เยอะแยะ ไปสบายแล้ว แต่เร็วไปนิดหนึ่ง แต่ก็ยังรักเหมือนเดิม ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน ก็ยังรักพี่เหมือนเดิมครับ