พ.ต.อ.มนัส สัตยารักษ์ อดีตนายตำรวจและนักเขียนอาวุโส ถึงแก่กรรมแล้ว เมื่อวันที่ 1 กรกฏาคม ที่ผ่านมา มีการสวดอภิธรรม ที่วัดลาดบัวขาว (ราชโยธา) ตั้งแต่วันที่ 1-5 กรกฏาคม และ จะมีพิธีฌาปนกิจ ในวันที่ 6 กรกฏาคม เวลา 13.00 น.

พ.ต.อ.มนัส เป็นคนหาดใหญ่ จ.สงขลา จบโรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย โรงเรียนนายร้อยตำรวจรุ่น 12 นอกจากรับราชการตำรวจแล้ว ยังมีพรสวรรค์เรื่องขีดเขียนตั้งแต่เรียนอยู่โรงเรียนสวนกุหลาบ รับราชการเป็นรองสารวัตรโรงพักบางเขนแล้วย้ายไปอยู่มีนบุรี และหัวหมาก กระทั่งเผชิญชะตากรรมถูกย้ายออกนอกหน่วยไปอยู่อำเภอระโนด จ.สงขลา ซึ่งเป็นจุดเปลี่ยนที่ทำให้จับปากกาเขียนหนังสืออย่างจริงจัง โดยมีผลเรื่องสั้นที่มากกว่า 100 เรื่อง หนังสือเล่มแรกชื่อ เขียนด้วยปืน ส่วนผลงานอื่นอาทิ หนังรวมเรื่องสั้นแปดแฉก เป็นต้น

พ.ต.อ.มนัส เคยให้สัมภาษณ์ “cops-magazine” ว่าเรื่องสั้นที่เขียน 60 เปอร์เซ็นต์มาจากชีวิตจริงที่โรงพักภูธร จนมีชื่อเสียงในวงการ ผิดกับอาชีพรับราชการตำรวจที่ไม่รุ่งโรจน์นักเกษียณอายุราชการแค่ตำแหน่งรองผู้บังคับการกองทะเบียนประวัติอาชญากร

ตอนเป็นรองผู้กำกับการข่าวของกองบัญชาการตำรวจนครบาล ไปช่วยราชการสำนักงานพล.ต.อ.พจน์ บุณยะจินดา สมัยนั้นเป็นผู้บังคับการกองสารนิเทศ กรมตำรวจ นายคงหมั่นไส้เลยย้ายไปเป็นรองผู้กำกับการสุนัขตำรวจ โชคดีอยู่ใกล้หนังสือพิมพ์มติชน ถือโอกาสขับรถไปเที่ยวหาเพื่อนเก่าหลายๆ เขาก็ยุให้กลับมาเขียนหนังสืออีก” พ.ต.อ.มนัสระบุ และว่า เริ่มเขียนเรื่องสั้นจริงจังตอนอยู่กองปราบปราม เขียนเรื่องราวของตำรวจออกแนวตลก แฮปปี้เอนดิ้งส่งหนังสือชาวกรุง เขียนเรื่องแรกลงเลย ส่งไปก็ได้ลงทุกครั้ง กระทั้งมีชื่อติดในทำเนียบ รุ่นเดียวกับวสิษฐ เดชกุญชร ต่อมาลงสยามรัฐโชคดีที่มีคนชอบ ทั้งรงค์ วงษ์สวรรค์ และนพพร บุณยฤทธิ์ บรรณาธิการนิตยสารชาวกรุง

พ.ต.อ.มนัส เล่าว่า ตอนรับราชการตำรวจทะเลาะกับผู้บังคับบัญชาบ่อย เช่นหลังเหตุการณ์ 14 ตุลาคม 2416 ไม่ชอบรัฐบาลที่เอาทหารมาเป็นอธิบดีกรมตำรวจ เลยเขียนลงในสยามรัฐรายวัน ใช้ชื่อ อ.ตร.อันตราย เป็นข้อเขียนที่ใส่ชื่อใส่ยศตนเองด้วย เพราะผิดหวังมากที่ทหารออกมาคุมตำรวจ ก็เขียนไป เหมือนกับเป็นแถลงการณ์ ทำนองว่า ใครจะไปเห็นด้วย แบบนี้มันเป็นประชาธิปไตยอย่างไรพอเขียนเสร็จได้ลง ปรากฏว่าฮือฮามาก

หลังเกษียณอายุราชการ พ.ต.อ.มนัส เขียนคอลัมน์กาแฟโบราณ ในมติชนสุดสัปดาห์ อยู่นานหลายปี มีผลงานเรื่องสั้น สุดท้าย “ผมเป็นคนไข้ชั้น 14″ตีพิมพ์ ในมติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 23 – 29 กุมภาพันธ์ 2567 และสารคดีโบราณ “เฝือกอ่อนนำโชค” ตีพิมพ์ในมติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 24 – 30 พฤษภาคม 2567